Familie Auswander

Wüstlauweg

Langs de Kapruner Ache – van de Klammsee naar de Kesselfall

Het is al weer oktober. Ook hier in Oostenrijk vliegt het jaar voorbij. De herfst doet langzaam zijn intrede. De loofbomen tonen hun pracht in alle denkbare tinten: van goudgeel tot warm oranje en dieprood. Ook de lariks begint zijn naaldjes in een stralend goudgeel te hullen, als een kostbare juweel in het herfstlicht. Het is een waar spektakel voor het oog. De blauwe lucht vormt het perfecte decor, en de bergtoppen, licht bedekt met een dunne laag sneeuw, lijken te glinsteren in de frisse lucht. Een moment van pure schoonheid.

Half september maakten we een wandeling in Kaprun, via de Wüstlauweg naar de Kesselfall. Er is dit weekend niet veel tijd voor een lange wandeling, maar het kriebelt te veel om gewoon thuis te blijven. Ja, ook wij kunnen het hier wel eens druk hebben. Even naar buiten, even dat gevoel van vrijheid weer. De bergen liggen tenslotte om de hoek — het zou zonde zijn om ze te laten wachten.

We parkeerden de auto bij de Klammsee, die er opnieuw schitterend bij lag: een blauwgroene diamant midden in het dal. Ook na ruim tweeënhalf jaar hier te wonen, blijf ik me verbazen over de intensiteit van de kleuren in de bergmeren.
Met onze bergschoenen aan en de rugzak op nemen we het pad dat links van de rivier loopt, in de tegenovergestelde richting van de Klammsee. We volgen de rivier stroomopwaarts, en het constante geklater van het water vormt onze muzikale metgezel tijdens de wandeling.

Op een gegeven moment passeren we de bergbanen die naar de Kitzsteinhorn leiden. Hier is het even wat drukker — wandelaars, mountainbikers en toeristen die richting de liften lopen. Maar al snel laten we de bedrijvigheid achter ons en keren we terug naar het rustige wandelpad langs de rivier. De natuur wordt ruiger; het pad klimt licht omhoog en de bergen lijken dichterbij te komen.

Dan bereiken we de Kesselfall — een kleine, maar indrukwekkende voorproef van haar grote broer, de Sigmund-Thun-Klamm. Via een smal paadje naar beneden hebben we een prachtig uitzicht in de kloof. Verschillende watervalletjes storten hier samen en vormen de Kapruner Ache, die verder stroomafwaarts eerst de Klammsee vult en daarna zijn weg vervolgt door de Sigmund-Thun-Klamm. Het water bruist en kolkt tussen de rotsen, terwijl fijne nevel de lucht vult. We blijven even staan, luisteren en kijken, snuiven onze longen vol met deze gezonde ionen.

Vanaf hier kun je de wandeling nog voortzetten, richting de parking waar de bussen vertrekken naar de indrukwekkende Mooserstauboden. Hier kun je “einkehren” bij het Gasthaus Kesselfall, een gezellige plek voor een pauze. Wij besluiten echter aan de terugweg te beginnen.

Ik ben al vaak langs deze plek gereden, maar nog nooit gestopt. Dit keer wil ik de Gedächtnisstätte met eigen ogen zien — de gedenkplaats die herinnert aan de tragische gebeurtenis van 11 november 2000. Die ochtend werd Kaprun getroffen door een ramp die het dorp diep heeft getekend. 155 mensen, op weg naar de Kitzsteinhorn om te gaan skiën, kwamen toen in de gletsjertrein om het leven.

Het was het ergste ongeluk in de Oostenrijkse geschiedenis en het heeft talloze nabestaanden voor hun leven getekend.
De binnenruimte van de gedenkplaats is sober. Iedere overledene heeft er zijn of haar eigen plekje — met foto’s, kleine voorwerpen of persoonlijke herinneringen. Ik zie veel jonge gezichten, lachend op de foto’s.
Die ochtend stapten ze vast ook lachend in de trein, vol verwachting van een prachtige ski dag.
Het raakt me diep — de stilte, de namen, de glimlachen die plots stilvielen.

Ik schrijf nog een kort stukje in het gastenboek en daarna gaan we weer naar buiten. We steken de weg over en zoeken ons wandelpad langs de rivier weer op.
Even later glijden onze blikken over de berghelling, waar nu de kabelbaan rustig omhoog zweeft. Van de rails en de ingang van de tunnel is niets meer te zien — de natuur heeft de wond laten dichtgroeien. Maar voor de nabestaanden zal de pijn nooit helemaal verdwijnen. Terwijl we daar staan, is het nauwelijks voor te stellen wat zich hier ooit heeft afgespeeld.

Op een gegeven moment kun je links afslaan en het laatste deel van de wandeling op een iets andere manier lopen. We nemen afscheid van onze metgezel, de vrolijk klaterende Ache, en slaan het pad linksaf in. Op een bankje nemen we even de tijd om te genieten van het uitzicht en iets te drinken en te eten.

Dit laatste deel van de route voert ons door natuurlijker terrein, over paden die in de zomer gedeeld worden met grazende koeien op de almen. Nu ze dichter bij de boerderij zijn gehaald, is het hier stil — maar hun aanwezigheid is nog duidelijk te zien aan de voetsporen in de grond en de herkenbare “vlaaien” die verspreid liggen langs het pad.

We tikken de zeven kilometer aan wanneer we de auto weer bereiken bij de Klammsee. Het was een mooie ronde — afwisselend, rustig en niet al te zwaar. Met nog geen tweehonderd hoogtemeters is het precies goed voor een dag als vandaag. Je zou de wandeling iets kunnen verlengen door nog even rond de Klammsee te lopen. “Einkehr” is dan mogelijk bij het Klammseestüberl aan de oever van het meer. We kunnen uit eigen ervaring zeggen dat dit een prima adresje is! Voor de kinderen is er bovendien een klein speeltuintje met een kabelbaantje, waar ze even heerlijk kunnen ravotten.

Oh ja: Wil je er een echte dag wandeling van maken en toch niet mega zwaar hoeven stijgen dan is de ”Kapruner Ausblickrunde” een optie, deze volgt ook de Wüstlauweg en neemt verder alle mooie bezienswwardigheden in Kaprun mee in de route! ( 21 km en bijna 600 hmtr)

kort samengevat:

-parkeren bij de Klammsee in Kaprun of onder bij de parking van de Sigmund Thun klamm

-7 km en 180 hmtr

-eenvoudige wandeling over meest goed begaanbare paden. Hier en daar iets stijging en wat boomwortels, gesteente. Familievriendelijk, maar niet geschikt voor kinderwagens.

-evtl. een kijkje nemen bij de Gedenkstätte t.h.v. de Panoramabaan

-combineerbaar met een ronde rond de Klammsee, een bezoek aan de Sigmund Thun klamm en de Kapruner Ausblickrunde.

Op mijn werk gaat alles goed. In het kader van Dierendag – of zoals ze hier zeggen, Tierschutztag – had ik geregeld dat er een therapiehond op bezoek kwam. De bewoners genoten enorm van het bezoek van Skip, en aankomende week komt hij zelfs voor de tweede keer langs.

Ook het dierenasiel bracht ons een bezoekje. De directrice – niet alle dieren natuurlijk – vertelde met veel enthousiasme over het asiel en de dieren die daar verblijven. Op de beamer liet ze foto’s zien, wat bij de bewoners veel herkenning en ontroering opriep.

Samen met de bewoners en medewerkers hebben we een inzamelingsactie gehouden voor voer, lekkernijen en speeltjes voor de dieren. Alles werd met grote dankbaarheid in ontvangst genomen – een mooi gebaar dat zowel mens als dier zichtbaar goed deed.

Ein herzliches Danke!

Am 14. Oktober durften wir einen schönen Vormittag im Seniorenzentrum Kaprun verbringen. Im Rahmen des gewählten Themas Tierschutz konnten wir den interessierten Bewohner:innen das Tierheim Pinzgau vorstellen und Einblicke in unsere Arbeit geben.

Ein besonderes Dankeschön an Priscilla und das Team vom Seniorenhaus Margaretha – und für den liebevoll gefüllten Geschenkskorb mit Leckerlis, Spielzeug & Futter für unsere Fellnasen im @Tierheim Pinzgau.

We gaan onze voorlopig laatste werk- en schoolweek in, want daarna vertrekken we voor een weekje Herfstvakantie naar Nederland.

Voor nu willen we jullie bedanken voor alle lieve reacties en duimpjes — ze worden ten zeerste gewaardeerd! 💬💛
Tot ziens op het blog, YouTube of in Nederland

Pfiat di en liebe Grüße van de Auswanders 🏔️

Plaats een reactie Reactie annuleren

Gmail kapelle: “Ein Ort der Stille im Sturm der Zeit.”

Gmail Kapelle? Ik moet toegeven, de naam klinkt toch wel een beetje ongebruikelijk. “Gmail” doet sterk denken aan de gratis e-maildienst van Google. De naam komt echter van het woord Gemälde. Vroeger hing hier namelijk een schilderij van Maria.

Hoog boven St. Johann in Tirol siert een kleine kapel de rotswand aan de Niederkaiser, de Gmailkapelle. Toen ik deze naam las moest ik alleen maar denken aan GMAIL, de wel meest bekende E-mailservice van Google en vroeg mij of hoe een oude kapel wel niet aan zo een moderne naam kwam?

De naam ‘Gmail’ komt van het woord ”Gemälde”wat schilderij betekent. Vroeger hing hier een schilderij van Maria of zoals ze wel hier zeggen, Maria Mutter Gottes. Het bijzondere kapelletje dateert van het jaar 1782. Een paar jaren later in 1809, toen Beierse en Franse soldaten het dorp binnen vielen en Kirchdorf in brand staken, vluchtte een deel van de bevolking naar de Gmailkapel om daar bescherming te vinden.

Op een mooie zondag begaven we ons even buiten ons eigen Salzburgerland en reden we richting Kirchdorf in Tirol. Er zijn verschillende varianten mogelijk om naar de kapel te wandelen, wij kozen voor de route vanaf Gasthaus Mitterjäger in Gasteig bij Kirchdorf in Tirol. Via deze tour neem je de Lourdesgrotte ook mee, maar er zijn startpunten genoeg. Bij Gasthaus Mitterjäger parkeren we de auto en steken de weg over. Hier was het even zoeken want we zagen nog geen wandelbordjes, maar na het doorlopen en oversteken van de rivier zien we voor het eerst ook de welbekende gele wandelbordjes en gaan linksaf richting de Lourdesgrotte.

Als we de laatste huizen gepasseerd zijn gaat het tussen grazende koeien door over mooie almen rustig stijgend omhoog tot we bij de bosrand komen. Daarna is het een afwisseling van bos en almen en zien we Kirchdorf steeds kleiner worden. Uiteindelijk gaan we echt het bos in en wordt de klim ook steiler. Grote rotsen komen tevoorschijn en af en toe een klein trappetje om de klim makkelijker te maken en dan bereiken we uiteindelijk de ”grot”. Hier houden we een korte uitblaas en bijkom pauze en vullen we ons vocht weer aan. Daarna gaat het weer flink stijgend omhoog richting de Gmail kapelle. Tijdens de wandeling kwamen we amper een mens tegen, maar hier op het bankje naast de kapel treffen we toch wat meer mensen aan.

Het is een bijzonder gezicht, de kapel lijkt tegen de rotsen geplakt te zitten, niet voor niks heeft het ook wel de naam Felsenkapelle. Vanaf het ”balkon” waar de kapel gebouwd is heb je een fantastisch uitzicht. Een opschrift die we daar lezen is “Ein Ort der Stille im Sturm der Zeit.” en waarlijk de mensen die op het bankje daar zitten genieten alleen van de rust en het uitzicht, ze spreken niet eens hardop, ze fluisteren bijna. We nemen nog even een kijkje binnen in de kleine kapel en gaan dan weer verder op pad. Nu wordt het echt flink steiler, we gaan namelijk over de Niederkaiserkamm. Pas hier wel op als je met kleine kinderen de tour maakt, de diepte naast het pad is niet te onderschatten!

Boven aangekomen volgen we de richting van de Metzgeralm en Bacheralm en hier lopen we grotendeels alleen nog over Forststrassen. Maar ik moet zeggen dat me dat persoonlijk wel beviel na al die grote stappen die we moesten nemen over de Kamm. Heb je geen eigen Jause bij je dan heb je de mogelijkheid om bij deze ook ”ein zu kehren”. Langzamerhand komt er iets meer bewolking aangedreven, maar koud is het allesbehalve. We komen dan ook weer warm, bezweet, maar zeer voldaan aan bij de auto achter het Gasthaus.

Als we op de terugweg over Lofer komen besluiten we bij Sanne langs te gaan voor een echt Hollands patatje oorlog en frikandel speciaal. Deze dochter van een Nederlandse familie runt daar een goedlopende Snackbar met vele Hollandse snacks. https://www.unique-lofer.com/nederlands/ En soms kunnen we dat echt wel eens missen, die kroket, bamischijf of frikandel speciaal, en zijn we dus blij haar snackbar relatief in de buurt te hebben. Sanne zit druk in een verbouwing, maar je kunt al wel bij haar eten op het terras of ophalen. Samen met haar vriend vergroten ze de Snackbar en wordt het echt een restaurant met bar.

Nadat we heerlijk op het terras hebben genoten van ons snacks rijden we goed gevuld en vol van onze wandeling van vandaag terug naar huis. Inmiddels is het dochter Auswander haar laatste vrije dag, maandag begint school weer, dat zal echt flink wennen worden na 9 weken zomervakantie!

De Bauernherbst feesten en 1e almabtriebe zijn gestart, we glijden langzaam de herfst in. We hopen echter dat we weer zo een mooi najaar mogen beleven als de vorige jaren en er dus nog vele wandelingen en uitjes kunnen volgen. Over uitjes gesproken. Een paar weken terug gingen we het Maria Himmelfahrt weekend, een aantal dagen naar Sud Tirol in Italië. Dochterlief wilde nog altijd graag eens de Drei Zinnen zien en daar naar toe wandelen. Het was een heerlijk zonnig weekend en fijn om weer eens in de mooie Dolomieten geweest te zijn. En bijkomend voordeel, vanuit ons huis ook nog eens heerlijk dichtbij!

Voor nu zeggen we tot de volgende keer en Pfiat di

Bedankt voor al jullie likes en lieve comments. Ik zal binnenkort op ons YouTube kanaal, weer even een korte impressie van onze wandelingen plaatsen. Dus neem af en toe een kijkje daar en likes zijn zeer welkom.

Plaats een reactie Reactie annuleren

samenvatting:

start: Gasthaus Mitterjäger Gasteig Kirchdorf in Tirol

8 km

564 hoogtemeters

niveau: middel ( tot deels zwaar)

Goed Schoeisel is een must, rugzak met eten en drinken en evt. zonbescherming/ extra kleding. Het weer in de bergen kan snel omslaan.

Ontdek de Gamsgrubenweg: Een Prachtige Wandeling in Oostenrijk

We hebben een heerlijke vakantie doorgebracht op het eiland Corsica, voor ons een geheel nieuw gebied, maar super geslaagd! Op de heenweg namen we Pisa nog even mee op de route, als je er toch zo vlak bij bent moet je wel even met eigen ogen die ”Scheve toren” aanschouwen. En natuurlijk deden we net als alle andere toeristen mee met het maken van die gekke foto’s. Om me heen kijkend zag ik mensen allerlei capriolen uithalen om het later op hun social media te kunnen posten verwacht ik. Die nacht sliepen we op de boot, waarna de Moby Ferry ’s ochtends om 08.00 uur uit de haven van Livorno wegvoer. Het 1e deel van de reis was de zee wat onrustig en mochten we dan ook niet aan dek komen voor onze veiligheid. Ik vermoed dat we een beetje een staartje van de depressie hadden die Oostenrijk en een groot deel van midden Europa in zijn greep had.

We hebben echt genoten, van die heerlijke azuurblauwe zee, de mooie auto routes door de bergen met zijn diepe kloven en de rivieren met hun natuurlijke zwempoelen, de vlinders en het heerlijke weer. Voor onze kinderen en ouders van onze schoonzoon vonden we het wel sneu. Juist nu zij vakantie in ons huisje vierden, en op onze Pascha pasten, was het nog steeds geen mooi weer in Oostenrijk. Juli 2025 was wat dat betreft geen hoogstandje qua zomerweer. Bij thuiskomst hebben we nog wat dagen samen kunnen doorbrengen en bleek dat we toch een beetje Corsicaanse warmte achter ons aan hebben kunnen slepen.

Eén van de 1e wandelingen die we deden na thuiskomst in Oostenrijk was de route via de Gamsgrubenweg naar de Bockkarkees. Die ochtend vertrokken we op tijd om de route over de Großglockner Hochalpenstraße te nemen, ideaal dat we een seizoen ticket hebben, we kunnen er zo vaak als we willen, over rijden. Nadat we de auto geparkeerd hebben in het ”parkhaus” en de wandelschoenen zijn aangetrokken en de rugzakken zijn opgedaan, lopen we richting de ingang van de Gamsgrubenweg. Deze loopt door 6 tunnels en laat je daarna binnen in het hart van het Nationalpark Hohe Tauern. Het pad erdoor is breed en zeer goed begaanbaar, maar wel erg koud, en af en toe druipt er een waterdruppel zo pardoes op je hoofd. Een Tip: zorg voor een jasje of vest!

Jaren geleden verliep het pad grotendeels zonder tunnels, maar door voortdurende steenslag werd besloten het pad veiliger te maken middels tunnels. Zelf herinneren we ons deze oude situatie nog goed. Tegenwoordig is het ”buitenom” pad echt niet meer begaanbaar.

Let op: Officieel loopt de route sinds een aantal jaren nog maar tot en met tunnel nummer 6! Toch is de route naar de Oberwalderhutte gewoon geopend en de route er naar toe prima te bewandelen, in ieder geval tot aan Wasserfallwinkel,het eindpunt van de Gamsgrubenweg. Wel is het op eigen gevaar omdat er altijd, zoals in elk alpine gebied, steenslag kan voorkomen!

De vergezichten zijn fenomenaal, onder staalblauwe lucht zien we de Großglockner en de Pasterze gletscher voortdurend voor ogen. Het gebied wat je doorwandelt is beschermd gebied, je mag hier niet van het pad afgaan. Geef je ogen goed de kost en je ziet de mooiste bloemen, waaronder ”der Weisse braut der Berge” Edelweiss, in grote getale. Ook vlinders maken dankbaar gebruik van dit gebied: Kleine Vos, Atalanta, Dagpauwoog, Bleek Bauwtje, Icarus Blauwtje, Vlaggewikkeblauwtje, Sint Jansvlinder, Berg-eribia en ga zo nog maar even door fladderden vrolijk in het rond. Jullie snappen vast waarom ik geen hele lange wandelingen kan maken, er is veel te veel te zien en te fotograferen!

Bij Wasserfallwinkel is de eigenlijke Gamsgrubenweg ten einde. Bankjes en tafeltjes nodigen je uit om hier ”op de mooiste Jausenplatz von Osterreich” onder het genot van het fenomenale uitzicht, een pauze te houden. Wij lopen nog even door en eten in alle rust tussen de afgesleten gletscherstenen naast de rivier onze ”Jause” op.

Na het oversteken van een smal bruggetje over de rivier verandert de route ook echt. Nu is er geen weg meer, maar concentreer je je op de steenhopen of de wit/rode strepen die hier en daar zijn aangebracht. Hier is het echt Alpine gebied en loop je veelal over enorme afgesleten rotsblokken heen met de mooiste strepen erop die de gletsjer er ooit vele jaren geleden in kerfde. Een gletsjer is immers een zeer langzaam stromende rivier van ijs. Nu zie je met eigen ogen wat een kracht dat heeft gehad!

Toen we 16 jaar geleden ook de Bockkarkees gletsjer bezochten lag de ”tong” nog een stuk lager. Inmiddels een stuk gekrompen is en blijft een gletsjer een bijzonder iets om te aanschouwen. Kleine riviertjes van ijskoud water stromen als aders door de ijsmassa, een intens blauwe kleur is dan zichtbaar in het ijs. Een fascinerend schouwspel!

Je kan uiteindelijk geheel door naar de Oberwalder hutte (2.973 mtr ), een hut die majestueus mooi gelegen ligt op de Großen Burgstalls. Deze hut wordt vaak gebruikt voor alpine trainingen en als tussenstop naar verschillende toppen als b.v. de Großglockner. Wij besluiten om nog even heerlijk door het gebied heen te struinen, tussen immense afgeslepen rotsen door zien we op de karigste grond de mooiste plantjes en ook weer heel veel Edelweiss. We nemen de omgeving gretig in ons op. Het deel waar we lopen is heel rustig, we voelen ons bijna alleen op de wereld in het bijna surrealistische landschap en genieten van het zicht op de Großglockner en de vele hanggletsjers aan de overkant.

Dan moeten we toch langzaam aan de terugweg beginnen. Langzamerhand zijn er ook wat wolken aan komen drijven, maar het is voor op deze hoogte nog een prima temperatuur. Waar ze onder in het dal verzuchten onder de enorme warmte, is het hier op deze hoogte een heerlijke temperatuur om te wandelen.

Heerlijk rozig van de buitenlucht en de zon stappen we daarna in de auto en rijden al nagenietend van deze mooie tour weer naar huis toe.

Samenvatting:

-start aan de Kaiser Frans Joseph Höhe, via de Großglockner Hochalpenstraße, dit is een tolstraat en daar moet je dus voor betalen. Ben je hier in de buurt op vakantie dan loont een 3 weken kaart en kun je er op gaan hoe vaak je wilt, want er zijn vele mooie wandelmogelijkheden en ”ausstellungen” om te bezoeken.

-De Kaiser Frans Joseph Höhe is ook met het openbaar vervoer te bereiken en sommige hotels in de omgeving verzorgen er ook taxi vervoer naar toe.

-Gamsgrubenweg , 7 km heen en terug, 200 hoogtemeters . Tot aan de hut ruim 600 hoogtemeters.

-tot aan tunnel 6 te begaan. Daarna neemt de wegverzorger ”keine haftung” meer en is het op eigen risico. Maar de weg tot aan de Wasserfallwinkel is breed en prima te belopen met hier en daar een bankje om te rusten of het mooie landschap te aanschouwen.

-De tunnels zijn koud en kunnen wat water druppelen, een jasje is geen slecht idee.

-Na Wasserfallwinkel tot aan de Oberwalderhutte is het echt Alpine terrein en niet te onderschatten. Stevig schoeisel, rugzak met water en proviand, zonnecrème en eventueel wandelstokken zijn zeker aan te raden!

-een ( pittigere) variant is de Gamsgrubenweg lopen , daarna via de (klettersteig) route afdalen naar de Pasterze gletsjer, het gletsjerpad wandelen tot aan de Margaritzenspeicher en daar weer omhoog klimmen richting de Kaiser Frans Joseph Höhe

-in de zomer (juni, juli en augustus) is de pass geopend van 05:30- 21:00 uur, laatste toegang om 20:15

Wij zijn inmiddels al weer bijna 2 weken aan het werk en dochter Auswander verzorgd als vakantiewerk weer de Cadi touren bij het Wildpark Ferleiten. Voor nu zeggen we Pfiat di en tot de volgende keer maar weer.

Veel liefs van de Auswanders.

Plaats een reactie Reactie annuleren

ps: Een filmpje van deze prachtige tour zal binnenkort op ons YouTube kanaal verschijnen, dus: STAY Tuned!

Panoramawandeling rond om de Dietrichshorn

Afwisselende rondwandeling beginnend vanaf de Unkenberg in het Salzburger Saalachtal.
Een beklimming van de Dietrichshorn is mogelijk, maar niet verplicht. De tour biedt veel mooie uitzicht- en rustpunten.

Het voordeel van meneer Auswander zijn baan als LKW lenker is dat hij soms op plekjes komt en denkt:” Dit is erg mooi hier, kunnen we hier niet eens wandelen?” Die avond ging ik dus zoeken naar het gebied wat hij me benoemde en vond er een erg geschikte wandeltocht: Panoramawandeling rond om de Dietrichshorn.

De Dietrichshorn is niet eens zo hoog, slechts 1542 meter hoog, toch steekt deze kleine top markant in het prachtige landschap uit. Onze wandeling gaat er helemaal omheen en is zeer afwisselingrijk. Overal zien we orchideeën, we gaan stukjes door het bos, dan weer over een forststrasse, langs de mooiste bloemenweides die ik ooit zag, over almen met koeien en we zien prachtige uitzichtpunten over het Saalachtal. Deze bloemenweides zijn beschermd en behoren bij het Pinzgauer Natura 2000 gebiet . Ze behoren tot de beduidendste bloemenweides van heel Europa. Het was gewoon niet vast te leggen op de camera, dit moet je gewoon met eigen ogen zien. Op zulke momenten weten we weer waarom we hier wonen. Ieder vrij moment mogen we genieten van al dit moois, wat een voorrecht…..

Het is erg warm deze wandel dag en we zijn echt blij met ieder stukje schaduw die we vinden . De vlinders zijn super actief met deze warmte dus fotograferen lukt niet echt, maar we genieten van hun vrolijke gefladder. Ook deze wandeling kunnen we van Harte aanraden om eens te lopen!

Samenvatting:

-start: Van Unken over de Heutal Landesstraße (L251) tot aan de afslag Unkenberg. Van hier de weg tot aan de laatste boerderij. 200 meter verderop bevindt zich de parkeerplaats. Unkenberg (gratis)

-voor ons was de rondwandeling 594 hoogtemeters en 9 km

-mogelijkheid om via een klettersteig de Dietrichshorn te beklimmen

-de rondwandeling is familievriendelijk, zorg wel voor goed schoeisel en een rugzak met voldoende eten en drinken, er is geen hut om ”ein zu kehren”

De afgelopen tijd : Ben ik alleen een week naar Nederland geweest om pap en mam te helpen bij hun aanstaande verhuizing en op die manier mijn broer en zussen een beetje te kunnen ontlasten. Voor mij de 1e keer dat ik de 1000 km zelf heb gereden, maar was prima te doen.

Waren de senioren van het tehuis blij dat ik daarna weer aanwezig was voor de activiteitenbegeleiding . Ze hadden mij en de activiteiten die ik organiseer gemist en dat voelde zeer goed moet ik zeggen.

En kwam ons nichtje met het vliegtuig vanuit Nederland over voor een weekje vakantie bij ons en hebben we nog wat leuke uitjes kunnen ondernemen. Extra fijn was dat het inmiddels dochter Auswanders 1e vakantieweek was en ze als nichtjes samen weer even wat Quality time hadden.

Voor nu zeggen we eerst weer tot ziens en Pfiat di

liefs van de Auswanders

ps: Een korte Short van deze wandeling vinden jullie trouwens op ons YouTube kanaal. Voor wie zich nog niet heeft geabonneerd, doe het bij deze gelijk even.

Plaats een reactie Reactie annuleren

Tauerngoldweg Großes Zirknitztal

De vallei van de Grote Zirknitz is een grandioze hooggebergtevallei met bulderende watervallen, oude lariks en Zirben bomen en een lange, mysterieuze geschiedenis. Want te midden van een monumentale berg wildernis bevond zich hier eeuwen geleden een centra van legendarische goudwinning!

Op de kop af 4 jaren geleden hadden we een mooi huisje gehuurd in Apriach, niet voor weg van de Grossglockner Hochalpenstrasse en schuin tegenover de mooie Jungfernsprung waterval. Ik had toen een mooie wandeling in de ”to do” map gedaan, maar het was er niet van gekomen. Het weer was in die periode wat instabiel, vaak vanaf halverwege de middag kwam er onweer of regen. Niet ideaal voor een dag-wandeling in het hoog gebergte dus….

Laatst kwam die mooie wandeling weer in mijn gedachten op. We nemen immers ieder jaar een seizoenkaart van de Hochalpenstrasse, waarom een keer niet vroeg op pad gaan, de pass over en alsnog de wandeling daar maken? En dus zaten we vorig week op tijd in de auto en genoten we eerst van de mooie rit over de Pass. Het was Frohleichnam, hier in Oostenrijk een officiële Feiertag en dus zijn we alle 3 vrij van school en werk. Heerlijk, al die extra vrije dagen!

Na Heiligenblut namen we de afslag Döllach en volgden het bordje Parkplatz Zirknitztal. Wat heerlijk is het toch om hier nu te wonen en te kunnen gaan wanneer we vrij zijn. Niet te hoeven wachten tot de vakantie weer aanbreekt.

De wandeling is werkelijk een genot om te doen, je waant je bijna in het paradijs. Overal klatert water, het is een zee van bloemen, en vooral ook veel alpenroosjes. Het is een orkest van vogels, een gezoem van insecten en heel erg veel vlinders. Je komt echt in de kernzone van de Hohe Tauern. We weten niet waar we het eerst of laatst moeten kijken en snappen nu maar al te best waarom dit dal één van de mooiste van de Hohe Tauern wordt genoemd!

Het is ook een dal met een lange geschiedenis. Hier werd vele jaren geleden goud gegraven. Het Tauerngoud werd reeds in de prehistorische tijd ontdekt en sindsdien werd de goudwinning gedurende vele eeuwen voortgezet door de Kelten en Romeinen en later door de mijnwerkers. In de late middeleeuwen haalden de mijnwerkers in de hele regio tot een ton puur goud per jaar uit de grond. De laatste periode van intensieve winning vond plaats in de jaren tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het Duitse mijnbouwbedrijf PREUSSAG haalde nog in 1944 ongeveer 98 kg goud en 455 kg zilver uit de bergen. Tegenwoordig zijn de luide hamers van weleer verstomd. Door vanaf de ”Zahltisch” ( de plek waar de mijnwerkers werden uitbetaalt) een kleine afsteker te maken en over grote rotsblokken een route te banen, kun je nog naar een gerestaureerde oude mijningang lopen.

Terug op het gewone pad beginnen we nu aan een rustige stijging, net zolang tot we de Ochsenhutte bereiken, een klein houten hutje, die trouwens niet ”bewirtschaftet” is, dus zorg voor voldoende proviand voor onderweg. Hier heb je de mogelijkheid om alvast aan de afdaling te beginnen, of de tour nog een paar km langer te maken en de mooie Kegelersee in de route op te nemen. Natuurlijk besluiten we ons voor dat laatste!

De natuur verandert en we lopen nu tussen prachtige Lariksen en Zirben (alpendennen) door, de warme zon wordt gefilterd en er straalt zo een heerlijke rust van uit. De Kegelersee schittert ons als een blauw groene diamant tegemoet, wat een plaatje. Jammer genoeg is er een flinke wind opgekomen en we besluiten niet af te dalen naar de see om daar een pauze te houden, maar nog even verder door te lopen. Opnieuw tussen die mooie Lariksen en Zirben door dalen we langzamerhand al iets af.

Als we een waterbak tegen komen met heerlijk verfrissend water koelen we onze warme lijven lekker af en vullen onze bidon weer aan met vers water. Verser kan het werkelijk niet! Na dit punt is het echt alleen nog maar afdalen, tot aan de parkeerplaats, maar oh wat een mooie tour. Een aanrader!

De wandeling is normalerwijs 9 km en 600 meter stijgen, maar doordat we de Kegelersee in de route opnamen kwamen we op een kleine 13 km uit. Het is voor de hele familie te doen, mits goed ter been en voor kinderen die het gewend zijn om in gebergte te wandelen. Goed schoeisel is natuurlijk een must en proviand mee, want er is geen mogelijkheid om in een hut te eten. Wij persoonlijk vinden het een groot voordeel omdat zo een dal gelijk een heel stuk rustiger en minder overlopen is. We kwamen slechts één stelletje en een groepje jonge mannen tegen, verder waren we heerlijk ”alleen op de wereld”

Wij hebben de route dus uitgebreid met de Kegelersee, maar de top van de Eckkopf (2871 mtr) zou ook tot de mogelijkheid behoren, mits je vroeg genoeg start. Met onze aanrijroute van 1,5 uur en terugreis idem dito zou dit een beetje te laat worden en zouden we de Hochalpenstrasse niet meer opkomen. Maar wie weet wat nog komt?

samenvatting:

-gratis parkeerplaats aan het eind van het dal Nationalpark-Parkplatz Großes Zirknitztal 47°00’19.5″N 12°56’40.2″E

-bijna 9 km en 600 hmtr ( zonder het deel Kegelersee of de top van de Eckkopf)

-geen hut om ”ein zu kehren”, zorg voor voldoende proviand. Water is overal te tappen

-goed schoeisel en goed ter been zijn is een must.

En verder?

Voor dochter Auswander zit het 1e jaar er al weer bijna op van de Landwirtschaftschule. Een lange zomervakantie van 9 weken staat haar weer op te wachten. Mijn werk is werkelijk de droom die eindelijk is uitgekomen. Soms moet ik me even in de arm knijpen, zo mooi en ze zijn allen zo blij met mij in het seniorenhaus. Ik heb vaste dagen en uren en ben de weekenden en de Feiertage altijd vrij, wat wil ik nog meer?

Mijn schoonouders waren laatst 10 dagen op bezoek en samen hebben we gezellige dagen kunnen doorbrengen. Mijn schoonvader was zelfs twee daagjes met meneer Auswander mee op de LKW en mijn schoonmoeder heeft me een ochtendje geassisteerd met het knutselen op de groep.

Kortom alles gaat goed hier en we sturen jullie allen vanuit het mooie Oostenrijk dus de lieve groetjes en Pfiat di, tot de volgende keer maar weer. Bedankt voor de duimpjes en reacties, wordt zeer gewaarderd!

De Auswanders

Plaats een reactie Reactie annuleren

Sintersbacher wasserfall

Ervaar de magie van het water bij het indrukwekkende natuurfenomeen. Vanaf de parkeerplaats Schradlern begint de tocht naar de Sintersbacher Waterval. Langs de Sintersbacher Kloof is de kracht van het water voelbaar. In ongeveer een uur bereik je de imposante natuurjuweel – waar het bergwater meer dan 85 m in de diepte stort.

Soms ontdekken we ze toch nog weer: de magisch mooie wandelplekken die tot nu toe nog onbekend voor ons waren. Vorig winter zag ik op Google maps de waterval al staan, niet al te gek ver weg van de wandel /rodel route die we toen maakten aan de Pass Thurn. Maar goed destijds zaten we midden in de winter dus was een wandeling daarheen niet mogelijk.

Op een stralende zondag, twee weken geleden, maakten we maakten we de tour dus. Ditmaal zonder dochterlief, hoe graag ze ook wel mee wilde, het ging niet want ze had veel opdrachten voor school. Ja ook dat is dus wel de harde realiteit als je in zo een mooi land als Oostenrijk woont, soms heb je gewoon geen tijd om aan de wandel te gaan.

We parkeren de auto op Parkplatz Schradler in Jochberg. Bij het begin van de wandeling is een mooie speeltuin voor de kids. Wel een beetje ”tricky” zo een speeltuin aan de start van de tocht, ik vermoed dat je het jonge grut niet meer mee krijgt. Of je moet ze al beloven aan het eind van de rondwandeling de rest van de dag daar nog door te brengen.

We volgen de hele tijd de loop van de Sintersbacher Grabens , maar van de waterval is nog niks te bekennen. Af en toe heb je een inkijkje van boven af en zie je echt met wat voor een geweld het water daar beneden een weg heeft gebaand. De vlinders vliegen volop, we zien onder andere de Aardbeivlinder, het Icarus blauwtje , Hooibeestje, Kleine Vuurvlinder en de Rouwmantels. Ze laten zich alleen moeilijk fotograferen, ze zijn super actief door de warmte. Deze week zien we nog meer bloeiende bloemen dan vorige week, de natuur ontwikkelt zich echt snel nu.

Het eerste deel lopen we over een Forststrasse, en is het pad eigenlijk voor iedereen goed te doen. Dan wordt het pad smaller en steiler, en over ”Stock und stein” gaan we door het bos. Het water gaat steeds meer bulderen, de waterval moet dus in de buurt komen, maar is nog altijd niet te zien. En dan opeens moeten we weer een stuk afdalen en zien we de waterval in volle pracht tevoorschijn komen. Van 85 meter hoogt valt de waterval al bulderend en stuivend in de diepte, wat een geweldig gezicht en wat voelen die ionen die in de lucht zweven heerlijk aan. We zuigen onze longen er gretig vol mee.

Het mooie is dat je bij deze waterval ook echt dichtbij komt. Ik kan me voorstellen dat je op een mooie hele warme zomerdag er vlak voor op de grote stenen heerlijk gaat zitten genieten van de verkoelende verstuiving van het water. Via houten loopbruggen steek je, voor de waterval , de rivier over en heb je steeds weer een ander zicht op dit imposante natuur juweel. Daarna is het even een flink steile klim weer omhoog. Op een bankje nemen we na de klim plaats en eten we onze Jause op, terwijl we de waterval nog mooi kunnen zien. Een echt daalders plekje!

Vanaf nu hou je de op de bekende gele wandelbordje Wildalm aan, een berghut waar je eventueel ook je maaltijd kunt nuttigen, als je het zelf niet wil mee slepen in je rugzak. De koeienbellen worden steeds luider en even later zien we een beeld dat we maandenlang niet zagen: grazende koeien over de weidse almen. Enerzijds vind ik het een prachtig beeld, andersom ook eerlijk gezegd best wat spannend, zeker als zo een koe precies op mijn pad staat. Noem me een bangerik, maar een volwassen koe van 500 kilo kun je niks tegen beginnen. Ik neem altijd wijselijk een stukje afstand van ze. Maar goed, zo vermelden ze dat ook altijd op de bordjes Verhaltensregeln für den Umgang mit Weidevieh.

We zijn begonnen aan de afdaling en genieten daarbij van het schitterende panorama en de vrolijke gekleurde vlinders rondom ons. De wandeling is net geen 10 km en heeft 600 meter hoogteverschil en is dus prima te doen op een zondag met fijne foto en genietpauzes. Een aanrader!

-start: Parkplatz Schradlern in Jochberg aan de Pass Thurn

-eenvoudig tot middelzware wandeling

-Geschikt voor het hele gezin, maar niet met een wandelwagen te doen, behalve als je alleen naar de Wildalm wil lopen.

– mogelijkheid om ”ein zu kehren” bij de Wildalm. De hele zomer dagelijks geopend. Met Köstlichkeiten vom Bio-Bauernhof, er is geen overnachting mogelijkheid bij de hut!

https://www.kitzbuehel.com/service/kitz-a-z/infrastruktur/jochberger-wildalm-jochberg/

Mijn werk is werkelijk alles wat ik hier 2 jaar gezocht heb, dus heel erg blij mee dat het toch gelukt is. Vorige week had ik voor de bewoners een ausflug georganiseerd naar de Klammsee. Voor iedere bewoner natuurlijk bekend, maar voor ouderen op die leeftijd een reis die te behappen was. Met een volgeladen bus van de ÖBB, gingen we op pad. Bij de Klammseestuberl had ik laten reserveren en onder het genot van prachtige muziek op de knoppenaccordeon genoten zowel bewoners, Angehörige, verplegend personeel en vrijwilligers van lekkere koffie met Kuchen. Meneer Auswander was die dag ook vrij en hielp ook mee als vrijwilliger, had hij gelijk een goed beeld van mijn werk en hoe ik fijn ik het daar heb. Het was een dag met een gouden randje, het zijn immers dagjesmensen met wie ik te doen heb.

Voor nu zeggen we eerst weer tot ziens en Pfiat di

We zien graag een leuke reactie tegemoet.

Plaats een reactie Reactie annuleren

Osterferien in Nederland: Tulpen en Herinneringen

Hoewel we met veel plezier in Oostenrijk wonen, zijn er bepaalde dingen die je toch wel kunt missen. Op nr 1 staan natuurlijk onze kinderen, onze dochter en schoonzoon , op de voet gevolgd door onze wederzijdse ouders. We waren absoluut blij om mam en oma weer in de armen te kunnen sluiten na zo een spannende tijd. Maar ook dingen als de tulpenvelden die zo mooi bloeien in het voorjaar, die heb je hier in Oostenrijk niet. Het kwam dus geweldig goed uit dat de Osterferien dit jaar zo mooi viel en we precies in de juiste periode in Nederland waren.

Nederland staat bekend om zijn molens, klompen en tulpen. Toch is de tulp niet van origine Nederlands, maar oorspronkelijk uit Turkije. De plantenkundige Carolus Clusius legde in 1594 een botanische tuin aan in Leiden. Hij kreeg zijn eerste tulpenbollen via via van de Ottomaanse sultan Suleyman. Sultans droegen deze bloem vaak in hun tulband als symbool voor hun adellijke afkomst. Het woord ‘tulp’ is ook een afgeleide van ‘tulipan’, wat tulband betekent.

Jaarlijks bezoeken meer dan 1,4 miljoen mensen de bloeiende tulpen in de Keukenhof, een van de bekendste toeristische trekpleisters van Nederland, en rijden velen de bekende Bollenroutes door b.v. de Noord Oost polder en de kop van Noord Holland. Dit is natuurlijk geweldig mooi om te zien, maar ook megadruk. Wat velen niet weten is dat er ook in de provincie Groningen geweldig mooie tulpenvelden te vinden zijn en het er bovendien een stuk rustiger is. Hier kun je nog van de rust genieten en ongestoord de mooiste foto’s maken.

Tijdens onze vakantie in Nederland gingen we dus ook een dag op pad in onze oude woon provincie Groningen. Het is altijd een beetje zoeken, want een tulpenveld wordt ieder jaar weer anders gepoot en staat nooit op dezelfde plek. Maar in de grote lijnen weten we ze te vinden. Zo kun je rond de plaatsen Uithuizermeeden, Zijldijk, Spijk, Reiderwolderpolder en Kloosterburen altijd wel akkers vol met deze kleurenpracht vinden. Onze 1e stop was vlak bij Spijk in het gehuchtje Polen, (ja je leest het goed) het dorpje bestaat uit enkele voormalige arbeidershuisjes en kreeg zijn naam vanwege zijn afgelegen ligging.

De tulpenvelden waren exact op zijn mooist toen wij er waren. Je moet hier een beetje geluk mee hebben. Het hangt van het weer af. Globaal kun je wel zeggen dat ze bloeien in de maand april tot begin mei en dan begint de tulpenboer alweer met het ”koppen”. Hierbij wordt de bloem in een vroegtijdig stadium weggesneden zodat alle voedingsstoffen in de bloembollen blijven en niet worden gebruikt voor de bloei. Daarna gaan de bollen voor de verkoop de hele wereld over!

En als je dan toch in de buurt bent, dan moet je ook even een portie Kibbeling eten bij de Remise van Landman. Een adresje in Termunten waar we vroeger regelmatig kwamen voor een Westereemsschotel. Maar ze bereiden ook gewone snacks op een voortreffelijke wijze. Wij kunnen ze echt aanraden!

Natuurlijk was het samenzijn met onze ouders en broers en zussen weer heel fijn. En met onze kinderen maakten we nog een heerlijke wandeltocht door het mooie Oudemolen in Drenthe. https://www.staatsbosbeheer.nl/uit-in-de-natuur/boswachterspad-oudemolense-diep Ook deze wandeling is erg mooi en loopt door het stroomdal van de Drentse Aa. Even weer wat anders dan die klimmingen die we hier maken.

De dagen waren gevuld en we hebben er optimaal van genoten, we hebben weer mooie herinneringen gemaakt.Van zowel de tulpen als de wandeling in Oudemolen vindt je een korte short op ons YouTube kanaal. Een reactie, duimpje of abo waarderen we ten zeerste.

Plaats een reactie Reactie annuleren

Naglköpflweg

Verken samen met ons de Naglköpflweg met zijn historische charme en grandioze uitzichten!

Inmiddels hebben we ons 2 jarig jubileum in Oostenrijk gevierd met een etentje bij de ”Kupferkessel”, ons favoriete restaurant hier in de omgeving. Het klinkt enorm cliché, ik weet het, maar die 2 jaren zijn echt omgevlogen. En ja, het ging ook niet altijd even makkelijk en mooi, maar de spreekwoordelijke weegschaal slaat nog altijd over naar het positieve!

Ik kan dan ook vol vreugde vermelden dat ik eindelijk het werk heb gevonden wat me op het lijf is geschreven en ook nog wel op slechts 10 minuutjes van huis, ik zou het zelfs kunnen fietsen. Het heeft een poosje geduurd, want het is niet zo een gewone baan hier als in Nederland, maar ik werk inmiddels als activiteitenbegeleider in een Seniorenhaus. Vaste dagen en uren en weekenden en feiertage vrij, mooier kun je het niet krijgen in de zorg.

Op één zo een vrije middag was ook manlief vrij en gingen we nog even aan de wandel. Dat is nou echt zo een groot voordeel van hier wonen. We hoeven niet te wachten op de vakantie en kunnen ieder vrij moment genieten van een wandeling, zowel groot als klein, uitdagend of gewoon een ”vrije middag geniet wandeling”.

Onder een strakblauwe hemel reden we naar Steindorf bij Niedernsill en parkeerden de auto op het kleine parkeerplaatsje genaamd Ematen . Direct naast de parkeerplaats begon de rondwandeling, we moesten even over een ”trappetje” klimmen en zaten dan gelijk op het wandelpad. Een schitterend uitzicht ontvouwde zich over het Salzachtal, de rivier kronkelde als een blauwgroene ader door het landschap en in de verte zagen we de machtige bergen van de Hohe Tauern.

Het pad ligt echt aan de zonzijde van de berg, misschien in de hoogzomer wat te heet, maar voor het voorjaar was het heerlijk. Je volgt steeds de richting van de Naglköpfl, een Keltische Kraftplatz. Onderweg zien we de natuur steeds meer ontwaken, overal voorjaarsbloemetjes, bijtjes en vlinders. Wil je onderweg even een rust en geniet momentje nemen dan kun je dat doen bij de Tauernliegen. Houten zit/lig stoelen met voetenbankje en tafeltje op de prachtigste uitzichtplekjes, super goed verzorgd!

Na de Naglköpfl en de bijbehorende kapelle loop je eerst een deel over de verharde weg en ga je beginnen aan de terugweg. Ondanks dat je nu over asfalt loopt is het nog steeds erg mooi en het uitzicht geweldig. Onderweg zie je het het traditionele Handwerk van de Pinzgauer hekken en je komt langs wat boerderijen. Hier zien we prachtige jonge lammetjes.

Dan nemen we de afslag naar Steindorf en beginnen we aan de afdaling, en nu gaat het weer over een natuurlijk pad. Het loopt tegen het eind van de middag en het prachtige slaglicht doet de natuur een nog mooiere gouden gloed geven. De vogels zingen hun lentelied, we zijn amper een mens tegen gekomen en we voelen ons op deze momenten oprecht gelukkig.

We komen door een stukje natuur dat vol staat met krokussen, een genot voor het oog. Natuurlijk moeten we dit even fotografisch vastleggen, de krokussen zijn er maar zo kort. En dan de laatste meters en we zien in de verte onze auto al weer staan. Wat een prachtige ronde. Niet te lang of te zwaar, en met veel prachtige uitzichten en rust plekjes. Ideaal voor een middagje vrij. We hebben er volop van genoten!

Samenvatting:

– start:Parkplatz Ematen Niedernsill (Steindorf)

-266 hoogtemeters en 4,4 km

-Gemakkelijke wandeling, familievriendelijk, maar niet geschikt voor een kinderwagen.

Zijn jullie wel eens in de bergen aan de wandel geweest, of gaan jullie meer voor het platte land? We horen graag een reactie.

Voor nu zeggen we Pfiat di en tot ziens, misschien tot ziens, als we in de Osterferien weer naar Nederland gaan. We kijken er naar uit!

Veel liefs van de Auswanders.

Verken de Schoonheid van de Steinalm in de Lente

Naar de Steinalm vanaf Bachwinkl. Terugweg over de alpine route Fuchssteig, richting de Einsiedelei.
8,5 mooie wandel kilometers!

De lente is in aantocht. De sneeuw snelt weg als het spreekwoordelijke ”sneeuw voor de zon”, de 1e vlinders vliegen al weer rond en de 1e bloemetjes komen boven. Wat een heerlijk moment!

Het is dat de sneeuwkanonnen in de nacht nog goed sneeuw kunnen maken omdat het iedere nacht nog steeds even onder het vriespunt is, anders was er van de pistes niks meer over. Ook die mooi Langlaufloipe achter ons huis is al lang verdwenen. Maar eigenlijk zijn we wel blij, we hebben genoten van onze schnee hikes en hebben van het rodelen, elk op onze eigen slee. Maar we kijken nu echt uit naar het nieuwe seizoen vol mooie wandelingen en nieuwe ontdekkingen in het hooggebergte.

Langzamerhand kunnen we dus iets meer aan de wandel. Zeker aan de zonkant van de berg is het gewoon al Lente. We besloten weer eens naar de Steinalm te gaan , hoog boven Saalfelden am Steinernen meer. Die berg ligt pal in de zon, die wandeling moest te doen zijn! Ik wilde er alleen eens een andere variant van maken, dat houd het spannend en interessant immers. Als je even terug scrolt in dit blog vindt je eerder wandelingen in dit gebied, of je klikt de onderstaande linken aan.

https://familieauswander.org/2024/03/20/via-de-einsiedelei-naar-de-steinalm/

https://familieauswander.org/2023/10/20/wandeling-naar-de-einsiedelei-palfen/

Onder een strakblauwe hemel rijden we richting Bachwinkl, een dorpsdeel van Saalfelden am Steinernen meer. De parkeerplaats is ruim en nu nog gratis te gebruiken, vanaf 1 mei t/m 31 oktober moet je betalen. ( 5 euro voor een dagkaart) De schoenen gaan aan en de wandelrugzak op, goed geluimd gaan we op pad. Onze 1e langere wandeling van dit seizoen!

Het 1e deel lopen we aan de schaduwkant van de berg, en moeten we dus ook af en toe nog een deel over de sneeuw lopen. Het is dan wel oppassen geblazen want soms is het glibberig, doordat er een klein laagje smeltwater over het hard bevroren sneeuw heen loopt. We moeten ons dan een beetje een weg banen langs de randen van het pad, maar komen dit deel van de route veilig door.

Sneeuw op het pad aan de schaduwkant van de berg

Als we op het open deel komen en uit de schaduw van de berg zijn wordt het echt warm, de jasjes gaan uit en ”meneer Auswander” rolt de broekspijpen al op tot een korte broek. Na een korte stop op een boomstam om even ons vocht aan te vullen lopen we door naar de Steinalm. Er komt steeds meer Winterheide tevoorschijn, de bergflank kleurt er roze van. wat een prachtig gezicht!

En dan zien we een Kleine vos vliegen, en na die 1e nog één en nog één, ze komen massaal op die heerlijke bloemetjes van de winterheide af, op een gegeven moment telden we er 12 stuks. en als de vlinders vliegen is het voor ons echt lente. Ook zien we een Citroenvlinder. Deze vlinders zijn overwinteraars en worden dus wakker zodra de zon warm genoeg is voor hen.

In de zomer is het altijd druk bij de Steinalm. Logisch, de alm is redelijk goed bereikbaar als je een beetje goed ter been bent en staat werkelijk op een schitterend plateau vol winterheide. Deze idyllische Almhütte werd gebouwd in het jaar 1869 en ligt op 1.268 meter hoogte. Over een aantal weken, zo rond begin mei zal de hut weer open gaan en vele wandelaars ontvangen voor een hapje of drankje. Wij hebben onze eigen ”Jause” bij ons en nemen plaats op een bankje tegen de schuur aan. We genieten van het lekkers uit onze rugzak en van het fenomenale uitzicht.

Dan besluiten we rustig af te dalen aan deze kant van de berg, zodat we er een mooie ronde van maken. We nemen de binnendoor route over de Fuschssteig, een alpinesteig die alleen voor Trittsichere wandelaars is. Voor alle anderen of mensen met kleine kinderen raden we de route via Kuhloch aan, dat gaat over een normaal pad en heeft geen moeilijkheidsgraad.

Hier in de felle zon zien we onze 1e Leverbloemetjes verschijnen. Deze plantensoort behoort tot de boterbloemfamilie. De aantrekkelijke en opvallende vroege bloeier, de blauwe bloem, soms wit, begint te ontkiemen zodra ook de krokussen en sneeuwklokjes uit de winterse grond komen.

Beneden aangekomen gaan we richting de Einsiedelei Palfen, een 1 persoons klooster, op 1006 meter hoogte. Deze hermitage is bewoond van april tot november. Het afgelegen gebouw is niet aangesloten op het elektriciteits- of waternet. Vanaf de Einsiedelei heb je een prachtig uitzicht over Saalfelden en in de verte de Kitzsteinhorn en de Hohe Tauern. We genieten hier nog even van en maken ons dan op voor het allerlaatste deel terug naar de parkeerplaats Bachwinkel.

Afdalen door het bos komen we na een totaal van 8,5 km wandelplezier aan bij onze auto. Rozig van de zon en de buitenlucht verruilen we onze bergschoenen voor de gympen en beginnen aan de terugreis. Het was een schitterende wandel dag geweest. Op zulke dagen weten we waarom we hier ook al weer wonen!

Even een update: Met mama gaat het naar omstandigheden redelijk goed, volgens de artsen van het UMCG had ze een ”engeltje op de schouder”. We zijn als haar familie dan ook heel blij dat het zo is afgelopen en hopen dat het de komende maanden zich misschien nog wel iets verbeterd. We kijken er dan ook enorm naar uit om haar en ook de rest van de familie zoals onze oudste dochter en schoonzoon volgende maand weer in de armen te mogen sluiten…..

Een korte samenvatting van deze wandeling vinden jullie op ons YouTube kanaal. Een duimpje of reactie waarderen we ten zeerste.

Tot een volgende keer

Pfiat di en een lieve groet van de Ausswanders.

Plaats een reactie Reactie annuleren

Winter Hike naar Kaseregg

Beleef een korte maar schilderachtige winter wandeling van Maria Alm naar de Kaseregg-kapel. Ontdek de natuur van Maria Alm vanuit een heel nieuw perspectief en geniet van de rust en stilte die je hier omringt!

We zitten al weer 4 weken in het nieuwe jaar en de laatste weken zijn weer voorbij gevlogen, zelfs in een vakantieland als Oostenrijk vliegt de tijd. Ondanks dat het winter is hebben we over het algemeen mooie dagen met veel zonneschijn en dat maakt zoveel goed. We gaan dus, als het ook maar even kan, nog regelmatig aan de wandel of de rodel. Ver weg van de drukke ski locaties zoeken wij de rust van de natuur op. Het is in deze tijd wat meer zoeken waar te wandelen in verband met de sneeuwhoogten en de lengte van de wandelingen, maar tot nu toe vinden we altijd weer wat moois.

Zo gingen we laatst naar Maria Alm, een dorp met ruim 22oo inwoners even ten oosten van Saalfelden am Steinernen meer. We waren hier ooit al eens geweest, de 1e zomer dat we hier woonden en liepen toen via de Kaseregg Kapelle langs de mooie ”muur van water” naar de grotten. Geen grotten zoals we die wel kennen maar wel ontzettend mooi om door te wandelen . Het gesteente is dusdanig gevormd dat het een soort van halve tunnel vormt waar je onder door loopt. Af en toe moet je een ladder of trapje nemen en het is een leuke, en niet al te zware wandeling om te maken, want de natuur is er fenomenaal. Ik bedenk me dan nu opeens dat ik dat destijds nooit heb uitgeschreven in een blog. Een mooi excuus om hier nog eens te gaan wandelen dus!

Met de sneeuwval van de laatste tijd was de hele wandeling geen optie maar naar de Kaseregg kapelle zou het te doen moeten zijn bedachten we. Een thermos warme thee en wat lekkers in de rugzak en we gingen bij stralende zonneschijn op pad. Er stond geen zuchtje wind en de zand brandde hoog aan de hemel, als snel gingen de muts en sjaal dus af.

De natuur om ons heen was echt een winterwonder landschap. Besneeuwde bomen, het glinsteren van de sneeuwkristallen , de beek die je zachtjes hoorde ruizen en verder alleen stilte. De meeste mensen zoeken de ski piste op dus het was zo heerlijk rustig, en dan ook nog dat grandioze uitzicht wat je continu op het Steinernes meer had.

Na de oversteek over de Krallerbach beginnen we aan een korte klim en dan komt de Kapel al in zicht. De Kaseregg kapelle is een oer oude boerenkapel en ligt op een hoogte van 1049 meter . We hebben nu dus 232 meter geklommen en voor een sneeuwwandeling vinden we dat eigenlijk wel genoeg, want hier gaat het natuurlijk niet over een netjes geprepareerde winterwanderweg . Naast de kapel staat een bank in de zon waar we heerlijk gaan zitten genieten van een mok thee, de zon en de stilte. Alleen het klateren van het water uit het iets lager gelegen bronnetje horen we. Op zulke momenten realiseren we ons hoe blij we zijn dat we in zo een mooie omgeving wonen en hier met zeer grote regelmaat van mogen genieten! Soms lijkt het voor mensen wel eens alsof we altijd op vakantie zijn als ze onze foto’s zien, maar ook wij moeten hier werken voor ons onderhoud, maken lange dagen op school en zien soms ook wel de mindere kanten van Oostenrijk.

Na onze rust en geniet pauze gaan we aan de daling beginnen. Maar eerst komen we nog langs de ”muur van water”, die nu in een muur van ijspegels is veranderd. Wat een schitterend gezicht. Dan moeten we voorzichtig naar beneden, daar we niet de eersten zijn die deze wandeling maken is het padje hier en daar wat glad getreden, vooral in de bochten. Gelukkig komen we alle 3 veilig beneden alwaar we opnieuw de Krallerbach oversteken en rustig teruglopen naar ons startpunt. Al met al heb je zo een rondwandeling van 8 km.

En terwijl ik zo deze laatste zinnen typ is er kort geleden het bericht binnen gekomen hier dat mijn mams in het ziekenhuis ligt met een herseninfarct….Mijn moeder die deze zomer in september nog vol plezier over de lange en spannende hangbrug van de Stubnerkogel liep. Mijn jongste broer belde en was gelukkig bij hen. Kijk , dat zijn dan toch even de nadelen van verder weg wonen, 1000 km van de familie. Ik wilde direct wel een logeertas inpakken en komen, maar na overleg werd me verteld dat dat niet nodig was, behalve als de situatie zich zou verslechteren. Maar goed de 1e nacht slaap je toch niet goed. Ik ken vanuit de zorg de schrijnende, heftige situaties van zo een infarct en dat maakt je toch wel ongerust. Inmiddels, na wat onderzoeken, lijkt het erop dat ze er redelijk goed door gaat komen. Dat stelt al heel erg gerust.

samenvatting:

parkeren: gratis Krallerwinkel (Maria Alm) t.h.v. Ferienhaus Rohrmoos

hoogtemeters: 232

lengte: 8 km

te verlengen in de zomer met de ”grotten” wandeling, of als je voor een Alpine topwandeling gaat naar één van de topkruizen van het Steinerne meer.

Een korte ”short” van deze mooie winter wandeling vindt je op ons YouTube kanaal. Wie zich nog niet heeft geabonneerd, doe dat bij deze gelijk even. Een reactie achterlaten waarderen we ten zeerste.

Voor nu Pfiat di en tot een volgende keer maar weer

liefs van de Auswanders